Κατόπιν των πιέσεων της Τρόικας η εγχώρια αγορά «ανοίγει» για τους μεταφορείς των τρίτων χωρών, ωστόσο θα πρέπει να έχει προηγηθεί διμερής συμφωνία της Ελλάδας με την εκτός Ε.Ε. χώρα.
Αναλυτικά, σύμφωνα με τη ανακοίνωση του Υποδομών στο πολυνομοσχέδιο πραγματοποιηθήκαν οι εξής αλλαγές, σχετικά με την απελευθέρωση των φορτηγών Δ.Χ.
«Νομοθετικές βελτιώσεις, οι οποίες αφορούν το άρθρο 5 του Σ/Ν του Υπουργείου Οικονομικών με θέμα «Επείγουσες ρυθμίσεις για την εφαρμογή του μεσοπροθέσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-15» κατέθεσε χθες στη Βουλή ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Μαυρουδής Βορίδης.
Σύμφωνα με αυτές τις βελτιώσεις, η παράγραφος 1 του άρθρου 5 αντικαθίσταται ως εξής: «Οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται χωρίς καμία διάκριση ως προς την εθνικότητα όσων αιτούνται άδειες σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 5, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Χώρας με τον όρο της αμοιβαιότητας».
Η δεύτερη βελτίωση είναι αμιγώς νομοτεχνική και διαγράφει το «εφόσον είναι κάτοχοι αντίστοιχης αδείας οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων», επιτρέποντας έτσι σε όσους κάνουν εθνικές μεταφορές να μπορούν να κάνουν και διεθνείς μεταφορές.»
«Διεθνής υποχρέωση της χώρας»
Ο κ. Βορίδης ανέφερε:
«Με το άρθρο 5 στην πραγματικότητα εκπληρώνονται οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας κυρίως σε δύο σημεία. Το πρώτο σημείο είναι το σημείο της συντμήσεως του χρόνου μεταβατικής περιόδου για την απελευθέρωση του επαγγέλματος του οδικού μεταφορέα. Ο χρόνος πλέον προσδιορίζεται ως εξής: Ενώ αρχικώς, με τη ρύθμιση του ν. 3887, είχε προσδιοριστεί για τις 30-6-2013, γίνεται σύντμηση του χρόνου αυτού και πλέον το επάγγελμα απελευθερώνεται από τις 28-1-2012. Ο λόγος για τον οποίο εκρίθη ότι είναι σκόπιμη η σύντμηση αυτή είναι ότι αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας.
Η δεύτερη υποχρέωση είναι η υπουργική απόφαση, η οποία θα εκδοθεί κι η οποία θα προσδιορίζει το κόστος της εκδόσεως του οδικού μεταφορέα, να περιορίζεται στο διοικητικό κόστος. Αυτό όμως δεν αφορά το Κοινοβούλιο. Αφορά τον Υπουργό.
Επίσης, γίνονται οι εξής παρεμβάσεις. Το πρώτο είναι ότι ενώ μέχρι τώρα, με βάση τον ν. 3887, μπορούσε να δραστηριοποιηθεί κάποιος στο χώρο του οδικού μεταφορέα μόνο με τη σύσταση ανώνυμης εταιρείας κι εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, εμείς με τις καινούργιες ρυθμίσεις το ανοίγουμε αυτό και λέμε ότι τώρα και ομόρρυθμες αλλά και ετερόρρυθμες εταιρείες και φυσικά πρόσωπα μπορούν να κάνουν ατομικές επιχειρήσεις ή προσωπικές εταιρείες και να δραστηριοποιηθούν.
Το δεύτερο είναι ότι ζητάμε από το Κοινοβούλιο να δώσει στον Υπουργό μια νομοθετική εξουσιοδότηση, να εκδίδει μία υπουργική απόφαση με την οποία θα ρυθμίζεται -κυρίως αυτή είναι η παρέμβασή μας, δεν υπάρχει άλλη παρέμβαση σ’ αυτό- ο τρόπος με τον οποίο θα αποδεικνύεται η οικονομική επιφάνεια του οδικού μεταφορέα. Αυτό δεν είναι ένα εφεύρημα δικό μας. Είναι μια εφαρμογή, στην πραγματικότητα, η οποία προβλέπεται στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό.
Υπάρχει και κάτι άλλο. Αυτό είναι το ότι ανοίγουμε περισσότερο τη δυνατότητα στους μεταφορείς που διεξάγουν εθνικές μεταφορές να διεξάγουν και διεθνείς μεταφορές. Υπάρχει μια βελτίωση την οποία κάναμε εδώ, γιατί είχε παρεισφρήσει ένα κομμάτι το οποίο δεν έβγαζε και νόημα και μας δημιούργησε κι ένα πρόβλημα και στην Επιτροπή. Άρα, με τις ίδιες προϋποθέσεις που οι διεθνείς μεταφορείς εκτελούν σήμερα εθνικές μεταφορές, ισχύει τώρα και το αντίστροφο. Οι εθνικοί μεταφορείς, με τις προϋποθέσεις που έχουν και οι διεθνείς μεταφορείς, μπορούν να διεξάγουν διεθνείς μεταφορές.»
Το θέμα της εθνικότητας
«Ένα τελευταίο ζήτημα, για το οποίο έγινε αρκετή συζήτηση, είναι το εξής. Στην αρχική διατύπωσή του ο ν. 3887 έλεγε ότι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, μπορεί να δραστηριοποιείται κάποιος στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα. Εμένα προσωπικά μου δημιούργησε μια σύγχυση αυτή η διατύπωση, κυρίως γιατί το ΄ανεξαρτήτως εθνικότητας΄ παρέπεμπε σε μη τήρηση των εσωτερικών φορολογικών διατάξεων για την έδρα και των διατάξεων της εταιρικής μορφής, οι οποίες θα έπρεπε να υπάρχουν κι εν πάση περιπτώσει κάπως να είναι αναγνωρισμένες, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί κάποιος στην Ελλάδα.
Έγινε μία συζήτηση και θεωρήθηκε από ορισμένες πλευρές ότι αυτό αποτελεί ένα κλείσιμο, ότι δεν θέλουμε δηλαδή να ανοίξουμε στο διεθνή ανταγωνισμό τις οδικές μεταφορές. Επειδή η πρόθεση της Κυβέρνησης δεν ήταν αυτή -η πρόθεση της Κυβέρνησης είναι απλώς να μην δημιουργούνται συγχύσεις- τελικώς έγινε μία παρέμβαση, μία τροποποίηση, η οποία νομίζω ότι απλώς διευκρινίζει προς πάσα κατεύθυνση αυτό το οποίο ούτως ή άλλως θα έπρεπε να ισχύει. Κι αυτό είναι ότι αυτονόητα Έλληνες μπορούν να δραστηριοποιηθούν στις οδικές μεταφορές, αυτονόητα κάτοικοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι εταιρείες, οι οποίες είναι εγκατεστημένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να δραστηριοποιηθούν στο χώρο των οδικών μεταφορών.
Επίσης είναι περίπου αυτονόητο ότι τρίτοι υπήκοοι ή χώρες στις οποίες είναι εγκατεστημένες οι εταιρείες και τα νομικά πρόσωπα, που είναι εγκατεστημένα σε τρίτες χώρες, μπορούν να δραστηριοποιηθούν στο χώρο των οδικών μεταφορών υπό την προϋπόθεση της τήρησης των Διεθνών Συνθηκών και της αμοιβαιότητας, η οποία νομίζω είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρχει.»
Κατά τη δευτερολογία του ο υπουργός Υποδομών σημείωσε:
«Κατά την συζήτηση του εν λόγω σχεδίου νόμου, η οποία συνεχίστηκε και σήμερα και σχετικά με τις παρεμβάσεις που γίνονται στο Άρθρο 5 και συγκεκριμένα στην διάταξη, η οποία τροποποίησε την παράγραφο 2 του Άρθρου
1, του ν. 3887, ο κ. Βορίδης ανέφερε:
«Η αρχική διατύπωση στον 3887 ήταν η εξής: Οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται χωρίς καμία διάκριση ως προς την εθνικότητα όσων αιτούνται άδειες σύμφωνα με τα Άρθρα 4 και 5, δηλαδή τις άδειες οδικού μεταφορέα.
Η διάταξη δημιουργούσε μία σύγχυση. Η σύγχυση που μου δημιουργούσε εμένα ήταν η εξής: Τι σημαίνει «ανεξαρτήτως εθνικότητος»; Σημαίνει π.χ. Ότι μία εταιρεία με έδρα τις ΗΠΑ μπορεί να έρθει ως τέτοια να υποβάλει μία αίτηση στο υπουργείο και να δημιουργείται μία αντίστοιχη υποχρέωση να της χορηγηθεί μία τέτοια άδεια; Δεν θα εμπίπταμε εδώ σε δυσκολίες που αφορούν στην εταιρική μορφή, που μπορεί να είναι διαφορετική και μη αναγνωρισμένη στην Ελλάδα, δεν θα εμπίπταμε σε δυσκολίες φορολογικής έδρας; Δεν θα είχαμε λοιπόν τέτοια ζητήματα να αντιμετωπίσουμε;
Με την διατύπωση αυτήν την αρχική, το «ανεξαρτήτως εθνικότητας», ένας κάτοικος Κίνας θα μπορούσε να στείλει μία επιστολή και να ζητάει μία άδεια οδικού μεταφορέα, ενώ κατοικεί στην Κίνα, και να πάρει έναν υπάλληλο, να δουλεύει ένα φορτηγό, ενώ κατοικεί στην Κίνα. Θα μπορούσε να γίνει αυτό; Άρα λοιπόν αυτή ήταν κατ΄ αρχήν η δυσκολία που είχα με αυτήν την διατύπωση. Είπαμε λοιπόν, ότι αυτή η διατύπωση, αντί να ξεκαθαρίζει τα πράγματα στον 3887 θα δημιουργήσει περίπλοκες συγχύσεις, οι οποίες θα έπρεπε να αρθούν. Και πώς προτείναμε να αρθούν: Με την αφαίρεση της διατάξεως. Ώστε να ισχύει ό,τι ισχύει γενικώς.
Η άρση αυτή της διατάξεως δημιούργησε μία εντύπωση. Δημιούργησε την εντύπωση ότι πηγαίναμε να κλείσουμε το επάγγελμα, να περιορίσουμε τον ανταγωνισμό. Δημιούργησε την εντύπωση αυτή. Και αναδιατυπώνουμε, με αυτήν την παρέμβαση την οποία κάναμε το άρθρο αυτό, λέγοντας περίπου το αυτονόητο. Ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών μπορούν να ζητήσουν άδειες υπό τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα μας και υπό τον όρο της αμοιβαιότητος. Περίπου δηλαδή το αυτονόητο. Θα μου πείτε: Και αν δεν το λέγαμε αυτό, αφαιρούσαμε κάτι; Μα απαντώ: Εάν υφίστανται διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα, τότε ήδη υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο, που ούτως ή άλλως μας δεσμεύει. Άρα, δεν προσθέτουμε τίποτε.
Ο όρος της αμοιβαιότητας τίθεται επίσης εκ περισσού, διότι η προϋπόθεση για την δραστηριοποίηση είναι η ύπαρξη αυτών των συνθηκών, που θεωρώ αυτονόητο ότι διασφαλίζουν την αμοιβαιότητα. Εάν στο μέλλον ο νομοθέτης επιλέξει να καταρτίσει τέτοιου είδους διεθνή σύμβαση, διότι εκτιμά ότι είναι σκόπιμο για την ελληνική αγορά, για τους Έλληνες πολίτες να δραστηριοποιηθούν και σε τρίτες αγορές, τότε είναι προφανές ότι θα το σταθμίσει και θα συνάψει μια τέτοιου είδους διεθνή σύμβαση.
Σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση είναι αυτονόητο και προφανώς ότι αποτελεί δέσμευση ότι η αμοιβαιότητα αποτελεί βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε τέτοια διεργασία. Και η αμοιβαιότητα κρίνεται φυσικά από την κυβέρνηση, σταθμίζοντας μία σειρά από συμφέροντα, προφανώς τα συμφέροντα της αγοράς είναι μέσα στις σταθμίσεις τις οποίες κάνει και φαντάζομαι ότι θα κάνει κάθε νουνεχής κυβέρνηση. Άρα, νομίζω ότι όλη αυτή η συζήτηση πήρε μία διάσταση πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που της αναλογεί και της αξίζει. Θεωρώ ότι εδώ έχουμε ανησυχίες, τις οποίες στην πραγματικότητα το νομικό περιβάλλον δεν δικαιολογεί. Και υπ΄ αυτήν την έννοια νομίζω ότι πρέπει να ξαναμαζέψουμε την διάσταση γι΄ αυτήν την συζήτηση εκεί που πραγματικά βρίσκεται.»
Απαντώντας στην κριτική που ασκήθηκε από τα κόμματα της αριστεράς, ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων είπε:
«Να επισημάνω μία αντίφαση: Μου φαίνεται παράδοξο να εξανίσταται η αριστερά για το ότι δεν κλείνουμε επαρκώς την οικονομική δραστηριότητα, την ώρα που τουλάχιστον ένα τμήμα της υπερακοντίζει το άνοιγμα των συνόρων, όχι απλώς στο κομμάτι μιας οικονομικής δραστηριότητος, αλλά το υπερακοντίζει σε ζητήματα πολιτισμού, ταυτότητας, ελεύθερης διακίνησης προσώπων και, εν πάσει περιπτώσει, ανάπτυξης μίας συνολικής παγκόσμιας κοινότητας. Αυτό νομίζω ότι ενέχει μία θεμελιακή αντίφαση και υπ΄ αυτήν την έννοια κάποια ώρα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν και αυτοί αυτό».
(Πηγή: capital.gr)
