Μία τέτοια ρύθμιση εκτιμάται πως θα μπορούσε να ικανοποιήσει την τρόικα, χωρίς να επηρεάσει το εισόδημα των χαμηλόμισθων.
Ουσιαστικά φαίνεται πως θα γλιτώσουν όσοι αμείβονται με τα κατώτερα όρια της εθνικής συλλογικής σύμβασης, με το... ενδιαφέρον να μετατίθεται σε όσους καλύπτονται από κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς μία συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, καθώς, στην αντίθετη περίπτωση, οι όποιες ρυθμίσεις θα πρέπει να περάσουν με νομοθετική παρέμβαση.
Την Τετάρτη -και ενώ η τρόικα θα έχει επιστρέψει στη χώρα- αναμένεται να πραγματοποιηθεί κρίσιμη συνάντηση των κοινωνικών εταίρων. Ωστόσο, τα περιθώρια επίτευξης συμφωνίας είναι περιορισμένα, με τη ΓΣΕΕ να καθιστά σαφές πως δεν συζητά οποιαδήποτε αλλαγή στην εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας (αυξήσεις, ωριμάνσεις, δώρα).
Σημειώνεται πως η τρόικα έχει θέσει θέμα μείωσης κατώτερων μισθών, πάγωμα αυξήσεων και ωριμάνσεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και μείωση μη μισθολογικού κόστους. Μέχρι τώρα το μόνο θέμα που φαίνεται πως μπορεί να υπάρξει συμφωνία των κοινωνικών εταίρων είναι η μείωση των εισφορών, ενώ ακόμα αναζητείται λύση κοινής αποδοχής για το μισθολογικό κόστος.
Ουσιαστικά τέσσερα είναι τα θέματα που θα ανοίξουν τις επόμενες μέρες:
1. Η επιβολή «πλαφόν» στον 13ο και 14ο μισθό. Αυτό πρακτικά σημαίνει τη διατήρηση τόσο των δώρων όσο και του επιδόματος αδείας χωρίς την ενσωμάτωση στους υπόλοιπους μισθούς. Ωστόσο, συζητείται η επιβολή ενός μισθολογικού ορίου πάνω από το οποίο θα δίνεται τμήμα μόνο του 13ου και 14ου μισθού.
Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται το ενδεχόμενο το όριο αυτό να είναι τα 1.500 ευρώ για το δώρο Χριστουγέννων και τα 750 ευρώ για το δώρο Πάσχα και το επίδομα αδείας. Δηλαδή όσοι μισθωτοί παίρνουν μέχρι 1.500 ευρώ θα συνεχίσουν να παίρνουν κανονικά τον 13ο και 14ο μισθό και δεν θα έχουν απώλειες.
Ωστόσο, όσοι υπερβαίνουν τα 1.500 ευρώ κινδυνεύουν να πάρουν δώρα και επίδομα αδείας μόνο για ένα τμήμα του μισθού τους. Σε μία τέτοια περίπτωση εργαζόμενος με μισθό 2.000 ευρώ θα δει το δώρο Χριστουγέννων να μειώνεται κατά 500 ευρώ.
2. Το πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για μία τριετία. Στο διάστημα αυτό δεν πρόκειται να δοθεί καμία αύξηση στους μισθούς, ούτε καν η προβλεπόμενη από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας (2.5% τον Ιούλιο).
3. Η αναστολή των ωριμάνσεων. Δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν θα παίρνουν τις αυξήσεις που προβλέπονται με τη συμπλήρωση των τριετιών.
4. Η καθιέρωση συγκεκριμένου ποσοστού «απόκλισης» των κλαδικών συμβάσεων από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Στο «στόχαστρο» θα βρεθούν κυρίως συμβάσεις που υπερβαίνουν κατά 40% τις κατώτερες αποδοχές.
Για παράδειγμα, σε ένα κλάδο που οι μισθοί υπερβαίνουν κατά 50% την εθνική συλλογική σύμβαση ελλοχεύει ο κίνδυνος περικοπών με στόχο η απόκλιση να περιοριστεί στο 20% με 30%. Πάντως, το θέμα αυτό μπορεί να ρυθμιστεί χωρίς νέα νομοθετική παρέμβαση, καθώς σταδιακά κερδίζουν έδαφος οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας με αμοιβές χαμηλότερες από τις κλαδικές.
Ο γρίφος των εισφορών
Οσον αφορά στο μη μισθολογικό κόστος, όλες οι πλευρές βλέπουν θετικά τη μείωση των εισφορών, αρκεί να καλυφθούν οι απώλειες των Ταμείων. Μάλιστα το υπουργείο Εργασίας επεξεργάζεται εναλλακτικά σενάρια τόσο για το ποσοστό μείωσης των εισφορών (π.χ. 10% σε όσες επιχειρήσεις υιοθετήσουν την κάρτα εργασίας) όσο και για τον τρόπο αναπλήρωσης των απωλειών (αξιοποίηση των εσόδων από τους φόρους για τη στήριξη των Ταμείων).
(Πηγή: Εθνος)
