Όμως, όσοι δεν προσέξουν τα «ψιλά γράμματα», κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με δυσάρεστες - και ακριβές - εκπλήξεις.
Αναλυτικότερα, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα τράπεζας, που ενώ μέχρι πρότινος επέτρεπε τη µεταφορά χρηµάτων προς τις πιστωτικές της κάρτες κάθε µήνα και τώρα δίνει αυτήν τη δυνατότητα µόλις δύο φορές τον χρόνο.
Παράλληλα, παρελθόν αποτελούν οι άτοκες περίοδοι χάριτος που έφταναν µέχρι και τους 12 µήνες. Τώρα –και αυτό αποτελεί σημαντική παγίδα- όχι μόνο δεν είναι άτοκα, αλλά στη συγκεκριμένη τράπεζα το ποσό τοκίζεται από την πρώτη κιόλας ημέρα της μεταφοράς. Δηλαδή, ακόμα και αν ο πελάτης κάνει την κίνηση και πληρώσει αυτούσιο το ποσό του πρώτου λογαριασμού, θα συνεχίσει να επιβαρύνεται με τόκους για το ποσό που μετέφερε.
Άλλη μια παγίδα είναι η επιβολή τόκων σε όλο το ποσό της πιστωτικής κάρτας στην περίπτωση μερικής εξόφλησης. Δηλαδή, αν κάποιος μεταφέρει π.χ. 3.000 ευρώ από μια άλλη τράπεζα, αλλά πληρώσει μόνο τα 2.000 ή τα 2.500, στο τέλος του μήνα θα του επιβληθούν τόκοι για όλο το αρχικό χρέος, ακόμα και αν στην πραγματικότητα οφείλει σαφώς λιγότερα χρήματα. Η «παγίδα» αυτή μπορεί να είναι ιδιαίτερα «τσουχτερή» στην περίπτωση μεγάλων μεταφορών, καθώς οι τόκοι είναι της τάξεως του 18% με 20%.
Για παράδειγμα, αν κάποιος μεταφέρει 1.000 ευρώ, αλλά πληρώσει μόνο τα 900, θα επιβαρυνθεί με τόκους περίπου 17 ευρώ στο τέλος του μήνα.
Προκειμένου να αποφύγει κανείς το συγκεκριμένο σκόπελο, θα πρέπει να αποπληρώσει έγκαιρα το σύνολο του ποσού. Μια καλή λύση, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο είναι να συνδέσει την κάρτα με κάποιο λογαριασμό τράπεζας, ζητώντας ολική εξόφληση. Ακόμη και τότε όμως, θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι ο λογαριασμός έχει αρκετά χρήματα, ειδάλλως οι «τσουχτεροί» τόκοι καραδοκούν.
Αντίστοιχη ακριβή παγίδα αφορά τη μεταφορά οφειλών σε καταναλωτικά δάνεια. Στην περίπτωση αυτή, μόλις ο πελάτης εξοφλήσει, η τράπεζα δεν «κλείνει» το δάνειο αλλά το μετατρέπει σε ισόποσο ανοικτό. Αυτό σημαίνει ότι ο δανειολήπτης μπορεί να «τραβήξει» άμεσα χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες του. Με τη διαφορά όμως ότι ακόμα και αν δεν το κάνει, τα ανοικτά δάνεια επιβαρύνονται με ετήσια έξοδα, τα οποία φτάνουν τα 150 ευρώ. Για να τα αποφύγει κανείς, θα πρέπει να ζητήσει ο ίδιος από την τράπεζα να το «κλείσει» οριστικά την οφειλή, αλλιώς στο τέλος του έτους θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Μια ακόμη «κακοτοπιά» έχει να κάνει με τα επιτόκια δύο ταχυτήτων που χρεώνουν οι τράπεζες, για μεταφορές χρημάτων και για άλλες συναλλαγές. Δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις, δελεάζουν τους κατόχους πλαστικού χρήματος με χαμηλότερα επιτόκια –που ξεκινούν περίπου από το 7%- αν μεταφέρουν σε αυτές άλλες οφειλές. «Ξεχνούν» όμως να αναφέρουν το γεγονός ότι οι νέες συναλλαγές δεν περιλαμβάνονται στην προσφορά, αλλά αντίθετα επιβαρύνονται με τα «κανονικά» επιτόκια, που σε πραγματικούς όρους φτάνουν το 20%. Έτσι, όποιος «ξεχαστεί» και χρησιμοποιήσει την κάρτα, νομίζοντας ότι θα πληρώσει λιγότερους τόκους, θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις η παγίδα είναι διπλή, καθώς τα χαμηλά επιτόκια είτε έχουν ημερομηνία λήξεως είτε εξαρτώνται από τη χρήση της κάρτας, γεγονός που σημαίνει ότι η μεταφορά πολύ εύκολα μπορεί να δίνει «δώρο-άδωρο» για όποιον δεν προσέξει.
Η αναχρηματοδότηση των οφειλών πραγματικά είναι μονόδρομος για δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες. Στον αντίποδα όμως, οι παγίδες που προαναφέραμε και υπαρκτές είναι αλλά και ιδιαίτερα «τσουχτερές». Αυτό σημαίνει ότι, όσοι μπουν σε αυτή τη διαδικασία θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, μια και το τελευταίο που θέλουν –και αντέχουν- είναι να πληρώσουν τελικά περισσότερα χρήματα από όσα τους κόστιζε το δάνειο ή η κάρτα πριν από τη μεταφορά.
(Πηγή: bankingnews.gr)
Financial Solutions: Οι ειδικοί στις ρυθμίσεις οφειλών για επιχειρήσεις, ιδιώτες, υπερχρεωμένα νοικοκυριά κλπ. Τηλέφωνα: 210.8818474 - 6945976642 (κο Παππά).
