Οσοι ξεκίνησαν να εργάζονται με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου πριν από τις 18-4-01 (οπότε άρχισε να ισχύει η συνταγματική απαγόρευση για τις μονιμοποιήσεις) μπορούν να δικαιωθούν δικαστικά, αρκεί να αποδείξουν ότι με την εργασία τους κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, των ΟΤΑ κ.λπ.
Δικαίωση
Η δικαστική δικαίωση μπορεί να στηριχθεί κατευθείαν στο φιλεργατικό και προστατευτικό για τους συμβασιούχους νόμο 2112/20 (επί Ελευθέριου Βενιζέλου), χωρίς να ενδιαφέρει αν η αγωγή τους ασκήθηκε πριν ή μετά τη δυσμενή αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 ή το διάταγμα Παυλόπουλου (ΠΔ 164/04), την κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ κ.λπ. Για τον Αρειο Πάγο αρκεί το γεγονός να διαπιστωθεί ότι με την εργασία που είχε ξεκινήσει πριν από τις 18-4-01 καλύπτονταν στην πραγματικότητα διαρκείς ανάγκες, γιατί αυτό σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή η σύμβασή τους έπρεπε να είναι αορίστου και όχι ορισμένου χρόνου.
Συνεπώς, ακόμα και αν ο νόμος (ή ο Κανονισμός Οργανισμού) απαγόρευε τη σύναψη συμβάσεων αορίστου χρόνου, το δικαστήριο έχει δικαίωμα να ελέγξει το πραγματικό περιεχόμενό τους και να δώσει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό (ως αορίστου χρόνου) τον οποίο οι εργαζόμενοι έχουν από την πρώτη ημέρα της εργασίας τους και μπορούν να τον διατηρούν και μετά τις απαγορευτικές διατάξεις του αναθεωρημένου Συντάγματος (του 2001).
Οι νέες δικαστικές αποφάσεις προχωρούν με τολμηρότερα νομολογιακά βήματα πέρα από όσα δέχθηκε η πολύ πρόσφατη απόφαση 7/11 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που δικαίωσε τους εργαζομένους στον ΟΠΑΠ επί 10ετίες, με χιλιάδες ανανεούμενες μονοήμερες συμβάσεις. Στις υποθέσεις του ΟΠΑΠ επρόκειτο για συμβάσεις ορισμένου χρόνου που ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι σχετικές αγωγές υποβλήθηκαν το διάστημα 1995 - 1998 και η δικαστική δικαίωση ήρθε επειδή κρίθηκε ότι το διάστημα που εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση το 1998 έπρεπε να εφαρμοστεί το τότε ισχύον δίκαιο (δηλαδή ο προστατευτικός ν. 2112/20) αφού δεν είχαν ακόμα αρχίσει να ισχύουν η συνταγματική αναθεώρηση του 2001, το Π.Δ. 164/04 κ.λπ.
Αγωγές
Στις νεότερες όμως υποθέσεις, οι εργασιακές σχέσεις ξεκίνησαν μεν το 1996 - 1998, αλλά οι αγωγές υποβλήθηκαν το 2005 (μετά την ισχύ του διατάγματος Παυλόπουλου Π.Δ. 164/04), όταν οι συμβασιούχοι απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Συνεπώς ο Αρειος Πάγος ανοίγει το δρόμο για δικαίωση πολύ μεγαλύτερων κατηγοριών συμβασιούχων, που μπορεί στο μεταξύ να είχαν απομακρυνθεί από τη δουλειά τους.
Με δύο εξαιρετικά σημαντικές αποφάσεις του το Β΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου (1109-1110/11) ανατρέποντας αντίθετες αρεοπαγιτικές εισηγήσεις που απέρριπταν κάθε ενδεχόμενο μονιμοποίησης (λόγω της συνταγματικής απαγόρευσης του 2001), δικαίωσαν τελικά συμβασιούχους εργαζόμενους σε Πανεπιστήμιο (ΝΠΔΔ) και σε Εφορεία Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού.
(Πηγή: Ημερησία)
