Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των δανειστών, η αναδιάρθρωση του εγχώριου κλάδου περνά μέσα και από τη μείωση του λειτουργικού και μισθολογικού κόστους των τραπεζών, κάτι που ενόψει και των ανακατατάξεων που αναμένονται εξαιτίας συγχωνεύσεων-εξαγορών, προκαλεί την έντονη αντίδραση των εργαζομένων.
Η είδηση ότι στο Μνημόνιο Νο4 υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά-προτροπή για περιορισμό των μπόνους και εξάλειψη του αποκαλούμενου «επιδόματος ισολογισμού» ή άλλου ισόποσου μέτρου, βρήκε το προεδρείο της ΟΤΟΕ στη Θεσσαλονίκη, στη Συνδιάσκεψη των Συνδικάτων του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος της Νοτίου Ευρώπης (μέλη της UNI), όπου αποφασίστηκε και η παρέμβαση υπέρ της ΟΤΟΕ προς τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς και την κυβέρνηση, με στόχο την προστασία των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων στις τράπεζες.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, το συγκεκριμένο επίδομα που δίνεται από το 1984, μέσα από κλαδική σύμβαση εργασίας, στο σύνολο των περίπου 63.000 τραπεζοϋπαλλήλων, ανέρχεται συνολικά σε περίπου 78 εκατ. ευρώ, ήτοι περί τα 84 ευρώ το μήνα, κατά μέσο όρο, για κάθε εργαζόμενο.
Μάλιστα, κάποιες τράπεζες το έχουν ήδη καταβάλει μέσα στο Φεβρουάριο, ενώ έως τις 15 Μαρτίου, πρέπει να έχει καταβληθεί και στους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Εκτός από τη μείωση των εισοδημάτων (εκτιμάται ότι εφόσον εφαρμοστεί η πρόβλεψη θα κοπεί μισός μισθός το χρόνο), οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αντιδρούν έντονα στην όποια παρέμβαση στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων, θεωρώντας ότι απειλούνται με κατάργηση ρυθμισμένες με συλλογικές συμβάσεις αποδοχές και σχέσεις εργασίας των τραπεζοϋπαλλήλων, γεγονός που ανοίγει το δρόμο και για απολύσεις στις Τράπεζες.
Για το λόγο αυτό, άλλωστε, όπως τονίζει ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ Σταύρος Κούκος, η υπογραφή της κλαδικής σύμβασης εργασίας, είναι πλέον αναγκαία όσο πότε.
Κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης, που συμμετείχαν αντιπροσωπείες από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του χρηματοπιστωτικού κλάδου από Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Μάλτα και Κύπρο, ήταν διάχυτη η εκτίμηση ότι οι αλλαγές στοχεύουν στη διευκόλυνση των απολύσεων, εν μέσω κρίσης, σε μια περίοδο που επιβάλλονται κινήσεις αναδιάρθρωσης του κλάδου. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων, εκφράστηκε η ανάγκη κοινής δράσης όλων των συνδικάτων, με ανάπτυξη της συνεργασίας, κυρίως των οργανώσεων της Νοτίου Ευρώπης, για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων που προκύπτουν.
(Πηγή: capital.gr)
