Με συντριπτική πλειοψηφία, σε μία από τις πολυπληθέστερες ψηφοφορίες στην ιστορία του Ευρωκοινοβουλίου, εγκρίθηκαν τρία νομοσχέδια για την ανάκαμψη και εξυγίανση των τραπεζών που μεταθέτουν την ευθύνη για τη διάσωσή τους από τους καταθέτες και τους φορολογουμένους στους μετόχους και τους πιστωτές και για την εγγύηση των καταθέσεων. Ψηφίστηκε η δημιουργία ενός κοινού συστήματος για την αντιμετώπιση των προβληματικών τραπεζών αλλά και η εθνική εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ.
Συγκεκριμένα, προβλέπεται ένα Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης που θα αποφασίζει ταχύτερα για το πώς να αντιμετωπίσει τις μεγάλες τράπεζες που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οι τράπεζες θα μπορούν πλέον να καταφύγουν σε ένα ενιαίο ταμείο εξυγίανσης ύψους 55 δισεκατομμυρίων ευρώ χρηματοδοτούμενο από τραπεζικές εισφορές που θα αντλούνται σε εθνικό επίπεδο, ενώ για την ασφάλεια των φορολογουμένων θα υπάρχει η διαδικασία bail- in (με ίδια μέσα), που εξασφαλίζει ότι πρώτα θα υποστούν τις συνέπειες της αποτυχίας οι μεγαλομέτοχοι και οι ομολογιούχοι.
Επιπλέον ένας μηχανισμός ενιαίας εποπτείας δίνει την επιτήρηση των μεγαλύτερων τραπεζών της Ευρωζώνης στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα πρέπει να αντιμετωπίζει ποιες είναι προβληματικές.
Το νομοσχέδιο για την εγγύηση των καταθέσεων διασφαλίζει ότι οι καταθέτες θα λαμβάνουν πίσω τα χρήματά τους πολύ πιο γρήγορα σε περίπτωση αδυναμίας της τράπεζας να τους αποζημιώσει η ίδια και περιλαμβάνει την υποχρέωση των τραπεζών να τροφοδοτούν τα συστήματα εγγύησης με πραγματικό χρήμα. O επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά, Μισέλ Μπαρνιέ, έκανε λόγο για «οικοδόμηση της δημοσιονομικής σταθερότητας» και τόνισε ότι πλέον «δεν θα ζητάμε από τους φορολογουμένους να πληρώσουν για τις αδυναμίες των τραπεζών», ενώ κάλεσε τους συναδέλφους του να ασχοληθούν με την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη σταθερότητα στην Ευρώπη.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγ. Βενιζέλος χαρακτήρισε την απόφαση «ιστορική πράξη γιατί σπάμε τον δεσμό ανάμεσα στο ενδεχόμενο η δημοσιονομική κρίση να μετατρέπεται σε χρηματοοικονομική και χρηματοπιστωτική και το αντίστροφο. Αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν πρέπει να τον ξαναζήσουμε». Ο κ. Βενιζέλος επισήμανε ότι «αυτό που γίνεται είναι μια προσπάθεια να ξεπεραστούν, να αρθούν πολύ σημαντικές εσωτερικές ανισότητες μεταξύ των κρατών-μελών, διαρθρωτικές ανισότητες της Ενιαίας Αγοράς στον χρηματοοικονομικό τομέα. Η πιο σημαντική ανισότητα στην ευρωπαϊκή τραπεζική αγορά είναι η ανισότητα των επιτοκίων, γιατί αυτή αναπαράγει βαθιές αναπτυξιακές ανισότητες μεταξύ των κρατών-μελών.
Όταν μια ελληνική μικρή ή μεσαία επιχείρηση δανείζεται χρήμα από τις τράπεζες με επιτόκιο 6% ή 7% ακριβότερο απ' ό,τι δανείζεται μια γερμανική επιχείρηση, αναπαράγεται μια εσωτερική αναπτυξιακή και κοινωνική ανισότητα. Αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει μια Τραπεζική Ένωση. Μια άλλη πολύ σημαντική ανισότητα που αντιμετωπίζουμε ακόμη στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, είναι η απόσυρση καταθέσεων για να μεταφερθούν σε άλλη χώρα. Όχι γιατί υπάρχει καλύτερο επιτόκιο -μπορεί το επιτόκιο να είναι μικρότερο- αλλά γιατί υπάρχει βαθύτερο αίσθημα ασφάλειας. Και αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Γι' αυτό χρειαζόμαστε και τον τρίτο πυλώνα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Εγγύησης Καταθέσεων».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
