Όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, πέρα από τις μαζικές αναλήψεις μετρητών –που την προηγούμενη εβδομάδα έφτασαν το 1 δις. ευρώ σε μόλις δύο ημέρες- υπάρχει ένα νέο κύμα μεταφοράς κεφαλαίων, από όσους έχουν ακόμα διαθέσιμα σημαντικά ποσά στην Ελλάδα.
Μάλιστα, τα πράγματα είναι πλέον αρκετά διαφορετικά σε σχέση με το προηγούμενο κύμα, πριν μερικούς μήνες, όταν το μόνο που ενδιέφερε τους κατόχους των χρημάτων ήταν να τα «βγάλουν» από την Ελλάδα, φοβούμενοι τη χρεοκοπία της χώρας και να τα τοποθετήσουν σε κάποια άλλη χώρα του εξωτερικού. Γι’ αυτό και πολλοί επέλεγαν να τα μεταφέρουν στην Κύπρο, σε θυγατρικές ελληνικών τραπεζών στο νησί, στην Ιταλία ή ακόμη και στα Βαλκάνια.
Τώρα το ενδιαφέρον έχει στραφεί σε άλλου τύπου επενδύσεις, με πρώτα στις προτιμήσεις τα ομόλογα του γερμανικού δημοσίου, ακολουθούμενα από τις εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Επιπλέον, ενδιαφέρον υπάρχει για νορβηγικά ομόλογα, ή εκδόσεις άλλων χωρών εκτός Ευρωζώνης. Μάλιστα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, υπάρχουν τραπεζίτες που προτείνουν τοποθέτηση σε εκδόσεις ακόμη και της… Νέας Ζηλανδίας, η οποία απέχει όσο το δυνατόν περισσότερο από τη φλεγόμενη Ευρωζώνη.
Παρά το γεγονός ότι σε όλες τις περιπτώσεις (με εξαίρεση το αμερικανικό ομόλογο) το επιτόκιο είναι συμβολικό, σχεδόν μηδενικό και σαφώς χαμηλότερο από αυτό των προθεσμιακών καταθέσεων, αρκετοί επενδυτές τα προτιμούν, λόγω της ασφάλειας που αυτά παρέχουν.
Όπως αναφέρουν οι τραπεζίτες, στην περίπτωση αυτή, τα ομόλογα λειτουργούν ως ασφάλιστρο έναντι στα όσα μπορούν να συμβούν στην Ευρωζώνη τους επόμενους μήνες και οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για υψηλές αποδόσεις, αλλά αρκούνται στο να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους από τις κακοτοπιές.
Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις οι τοποθετήσεις δεν είναι ιδιαίτερα μακροχρόνιες. Αντίθετα, οι ενδιαφερόμενοι επιλέγουν εκδόσεις οι οποίες λήγουν σε έξι μήνες έως έναν χρόνο από σήμερα, καθώς οι επενδυτές αυτής της κατηγορίας εκτιμούν ότι μέχρι τότε θα έχει λήξει η αναταραχή που επικρατεί στη ζώνη του ευρώ.
Εντούτοις, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι επενδύσεις αυτού του τύπου δεν απευθύνονται σε χαμηλά βαλάντια. Το ελάχιστο που πρέπει να τοποθετήσει κανείς είναι 50.000 ευρώ ανά ομόλογο, γεγονός που σημαίνει ότι η ασφάλεια αυτού του είδους αφορά μονάχα «παχιά πορτοφόλια».
Πώς γίνεται η επένδυση
Η τοποθέτηση των χρημάτων σε αυτές τις κατηγορίες επενδύσεων δεν είναι καθόλου δύσκολη. Αρκεί κανείς να ζητήσει από την τράπεζα ή τη χρηματιστηριακή εταιρεία με την οποία συνεργάζεται να αγοράσει για λογαριασμό του ένα γερμανικό ομόλογο ή έναν τίτλο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων ή όποιας άλλης χώρα θέλει. Αν και η ελληνική τράπεζα θα χάσει ρευστότητα από την κίνηση αυτή, πολύ δύσκολα θα πει όχι, αφενός γιατί ο πελάτης της μπορεί να βρει την ίδια υπηρεσία από αλλού. Και αφετέρου διότι, ως θεματοφύλακας της επένδυσης μπορεί να εισπράξει μια μικρή προμήθεια και ευελπιστεί ότι στο μέλλον τα χρήματα θα τοποθετηθούν ξανά σε κάποιο προϊόν της τράπεζας.
Εναλλακτικά, για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί κανείς να αγοράσει τα εν λόγω ομόλογα απευθείας από τη Γερμανία ή κάποια άλλη χώρα του ευρωπαϊκού βορά, ώστε να έχει θεματοφύλακα το εκεί χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Επίσης μπορεί, αφού τα αγοράσει στην Ελλάδα, να ζητήσει τη μεταφορά του χαρτοφυλακίου του σε κάποιο θεματοφύλακα με έδρα τη Γερμανία ή κάποια άλλη χώρα της επιλογής του.
(Πηγή: bankingnews.gr)
