Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δικαίωσε δανειολήπτη και έκρινε ότι πρέπει να του καταβληθεί αποζημίωση 2.000 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους, επειδή η τράπεζα εσφαλμένα επέμενε να του ζητεί να πληρώσει δόσεις καταναλωτικού δανείου, αν και το σχετικό χρέος είχε εξοφλήσει συγγενικό του πρόσωπο, που ήταν και ο εγγυητής του δανείου.
Σύμφωνα με τον ΑΠ, η επιμονή στην επίδοση διαταγής πληρωμής για ανύπαρκτη οφειλή αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας της τιμής και υπόληψης του δανειολήπτη, καθόσον τον εμφανίζει ως αφερέγγυο και ανίκανο να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Συνεπώς δικαιούται για την προσβολή αυτή εύλογη χρηματική ικανοποίηση, αξιοποιώντας τις σχετικές ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα.
Μετά την καταβολή ορισμένων δόσεων ο δανειολήπτης καθυστέρησε τις επόμενες, και αφού δεν ανταποκρίθηκε και σε τηλεφωνική ειδοποίηση για πληρωμή, η τράπεζα του κοινοποίησε επιστολές για να εξοφλήσει, καταλήγοντας το 2002 σε επίδοση διαταγής πληρωμής 1.431 ευρώ. Εναν μήνα μετά την επίδοση, συγγενής του δανειολήπτη εξόφλησε το χρέος που είχε ανέλθει σε 1.770 ευρώ.
Εντούτοις η τράπεζα κοινοποίησε 3 μήνες αργότερα την ίδια επιταγή προς πληρωμή, καθώς οι υπάλληλοί της από σφάλμα τους παρέλειψαν να διαπιστώσουν μέσω του λογιστικού - μηχανογραφικού συστήματος ότι είχε τακτοποιηθεί η οφειλή. Ο δανειολήπτης είχε ζητήσει αποζημίωση 120.000 ευρώ για την προσβολή, το Πρωτοδικείο επιδίκασε 12.000 και το Εφετείο τη μείωσε σε 2.000.
(Πηγή: Ημερησία)
