Στο εξής, η ρύθμιση των οφειλών θα αναφέρεται σε όλο το παθητικό του οφειλέτη, θα αφορά δηλαδή τόσο τα ληξιπρόθεσμα όσο και τα μη ληξιπρόθεσμα χρέη του.
Επίσης, περιορίζεται η γραφειοκρατία καθώς δεν θα χρειάζεται με την επίδοση της αίτησης για δικαστική ρύθμιση να επιδίδονται χωριστά η κατάσταση των πιστωτών και το σχέδιο διευθέτησης, εφόσον εμπεριέχονται σε αυτή.
Παράλληλα ενισχύεται η προστασία της κατοικίας του υπερχρεωμένου νοικοκυριού. Συγκεκριμένα, η ρύθμιση της οφειλής για την προστασία της κύριας κατοικίας μέχρι 20 χρόνια θα μπορεί να γίνει και με σταθερό επιτόκιο (και όχι μόνο με κυμαινόμενο) προκειμένου να μη δυσχεραίνεται ο υπολογισμός του ύψους των υποχρεώσεων του οφειλέτη προς τους πιστωτές του. Επίσης, το ακίνητο που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία προστατεύεται ακόμη και όταν ο οφειλέτης έχει την επικαρπία ή την ψιλή κυριότητα αυτού.
Τέλος η τράπεζα, στην κατάσταση οφειλών που χορηγεί στον οφειλέτη, πρέπει να μνημονεύει και το επιτόκιο με το οποίο εξυπηρετείται η οφειλή ώστε να μπορεί να προσδιορίζεται πληρέστερα το ύψος των υποχρεώσεών του μέχρι και τον χρόνο εκδίκασης της αίτησης.
(Πηγή: Τα Νέα)
