Όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, η κίνηση αυτή είναι άμεσα σχετιζόμενη με την τάση ανάληψης καταθέσεων και τοποθέτησης των χρημάτων σε άλλες μορφές επένδυσης που επανήλθε στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα.
Πλέον αρκετοί είναι εκείνοι που αναζητούν τρόπους όχι μόνο να «βγάλουν» τα όποια χρήματα διαθέτουν από την Ελλάδα, φοβούμενοι τη χρεοκοπία της χώρας και να τα τοποθετήσουν σε κάποια άλλη χώρα του εξωτερικού, αλλά και να προστατευθούν έναντι άλλου είδους αναταραχών σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.
Έτσι, πλέον υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και για άλλου τύπου επενδύσεις, με πρώτα στις προτιμήσεις τα ομόλογα του γερμανικού δημοσίου, ακολουθούμενα από τις εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Παρά το γεγονός ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις το επιτόκιο είναι συμβολικό, σχεδόν μηδενικό και σαφώς χαμηλότερο από αυτό των προθεσμιακών καταθέσεων, αρκετοί επενδυτές τα προτιμούν, λόγω της ασφάλειας που αυτά παρέχουν.
Όπως αναφέρουν οι τραπεζίτες, στην περίπτωση αυτή, τα ομόλογα λειτουργούν ως ασφάλιστρο έναντι στα όσα μπορούν να συμβούν στην Ευρωζώνη τους επόμενους μήνες και οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για υψηλές αποδόσεις, αλλά αρκούνται στο να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους από τις κακοτοπιές.
Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις οι τοποθετήσεις δεν είναι ιδιαίτερα μακροχρόνιες. Αντίθετα, οι ενδιαφερόμενοι επιλέγουν εκδόσεις οι οποίες λήγουν το 2013, καθώς εκτιμούν ότι τότε –με την εφαρμογή του μόνιμου μηχανισμού στήριξης για της χώρες της ευρωζώνης- θα έχει λήξει η αναταραχή που επικρατεί και θα έχει ξεκαθαρίσει η πορεία της Ελλάδας.
Εντούτοις, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι επενδύσεις αυτού του τύπου δεν απευθύνονται σε χαμηλά βαλάντια. Το ελάχιστο που πρέπει να τοποθετήσει κανείς είναι 50.000 ευρώ ανά ομόλογο, γεγονός που σημαίνει ότι η ασφάλεια αυτού του είδους αφορά μονάχα «παχιά πορτοφόλια».
Πώς γίνεται η επένδυση
Η τοποθέτηση των χρημάτων σε αυτές τις κατηγορίες επενδύσεων δεν είναι καθόλου δύσκολη. Αρκεί κανείς να ζητήσει από την τράπεζα ή τη χρηματιστηριακή εταιρεία με την οποία συνεργάζεται να αγοράσει για λογαριασμό του ένα γερμανικό ομόλογο ή έναν τίτλο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Αν και η ελληνική τράπεζα θα χάσει ρευστότητα από την κίνηση αυτή, πολύ δύσκολα θα πει όχι, αφενός γιατί ο πελάτης της μπορεί να βρει την ίδια υπηρεσία από αλλού. Και αφετέρου διότι, ως θεματοφύλακας της επένδυσης μπορεί να εισπράξει μια μικρή προμήθεια και ευελπιστεί ότι στο μέλλον τα χρήματα θα τοποθετηθούν ξανά σε κάποιο προϊόν της τράπεζας.
Εναλλακτικά, για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί κανείς να αγοράσει τα εν λόγω ομόλογα απευθείας από τη Γερμανία ή κάποια άλλη χώρα του ευρωπαϊκού βορά, ώστε να έχει θεματοφύλακα το εκεί χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Επίσης μπορεί, αφού τα αγοράσει στην Ελλάδα, να ζητήσει τη μεταφορά του χαρτοφυλακίου του σε κάποιο θεματοφύλακα με έδρα τη Γερμανία ή κάποια άλλη χώρα της επιλογής του.
(πηγή: bankingnews.gr)
