Αυτό διαβεβαιώνει η κορυφαία εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων McKinsey & Company. Οπως τονίζει, οι αναπτυξιακές προοπτικές κεντρικών κλάδων της οικονομίας μπορούν να διαμορφώσουν το πλαίσιο ενός νέου οικονομικού μοντέλου της χώρας, που θα βασίζεται στην ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια.
Οπως υπολογίζει η McKinsey, οι 4–5 κύριοι παραγωγικοί κλάδοι της οικονομίας (τουρισμός, βιομηχανία και ενέργεια, εμπόριο, γεωργική παραγωγή και μεταποίηση) μπορούν να αυξήσουν τη συνεισφορά τους στο ελληνικό ΑΕΠ κατά 35–40 δισ. ευρώ τα επόμενα 5–10 χρόνια. Πρόκειται για αύξηση κατά 30% σε σχέση με τη συνεισφορά των συγκεκριμένων κλάδων το 2009 και αντιστοιχεί σε αύξηση 17% του ΑΕΠ σε σχέση με το 2010.
Μάλιστα, η εταιρεία συμβούλων εκτιμά ότι μόνο από τον τουρισμό μπορεί να προέλθει το ήμισυ σχεδόν αυτής της ανάπτυξης, καθώς η άμεση και έμμεση συνεισφορά από τον κλάδο μπορεί να αυξηθεί κατά 60%. Οι εκτιμήσεις της αυτές βασίζονται σε κάποιες σημαντικές αλλαγές στη στρατηγική και τη στόχευση του κλάδου, η καθεμία από τις οποίες έχει συνεισφορά 1 δισ. ευρώ ετησίως:
– Μία μετατόπιση από τον μαζικό τουρισμό στον τουρισμό πολυτελείας κατά μόλις 5% στο μείγμα των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα.
– Ενας στόχος για αύξηση του μεριδίου αγοράς στο 2% μεταξύ των Ρώσων και των Κινέζων τουριστών.
– Αν πετύχαινε να αυξήσει τις αποβιβάσεις από τα κρουαζιερόπλοια στον μέσο όρο των υπόλοιπων χωρών της Μεσογείου, κάτι που είναι εφικτό αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 προορισμό κρουαζιέρας στη Μεσόγειο.
Αντίστοιχη συνεισφορά θα μπορούσαν να έχουν τέτοιου είδους στόχοι και σε άλλους κλάδους, όπως για παράδειγμα σε εκείνον της μεταποίησης των τροφίμων. Οπως εκτιμά η McKinsey, αν η Ελλάδα πετύχει ένα «δίκαιο» μερίδιο αγοράς για παραδοσιακά προϊόντα όπως το ελαιόλαδο, η φέτα και το γιαούρτι, αυτό θα μπορούσε να επιφέρει ακόμη 1 δισ. ευρώ ετησίως στη χώρα. Στον τομέα της ενέργειας, αντίστοιχο ποσό θα μπορούσε να εξοικονομήσει για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της χώρας η μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων, με παράλληλη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας.
– Ποια είναι όμως τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να επιτευχθούν τέτοιου είδους στόχοι;
Σύμφωνα με την εταιρεία, τα εμπόδια αυτά εντάσσονται σε πέντε ευρείες κατηγορίες:
1. Τη γραφειοκρατία, που αποτρέπει τις επενδύσεις, κυρίως δε τις μεγάλες. Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνεται η πληθώρα των νόμων, κανόνων και θεσμικών οργάνων που τελικά καταλήγουν να αποθαρρύνουν τις μεγάλες επενδύσεις και επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μάλιστα σε σύγκριση με ανταγωνίστριες χώρες.
2. Τον μεγάλο δημόσιο τομέα, που καταλήγει να στρεβλώνει τον ανταγωνισμό. Το μέγεθός του δεν δημιουργεί μόνο προκλήσεις για τη βελτίωση της παραγωγικότητας στο Δημόσιο, αλλά επηρεάζει επίσης τον ανταγωνισμό σε «γειτονικές» δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα.
3. Την ανελαστική αγορά εργασίας που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ζήτησης, ενώ ταυτόχρονα παραμένει κλειστή για αρκετές ομάδες του πληθυσμού.
4. Τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος, που κοστίζει χρόνο και χρήμα στις επιχειρήσεις. Το πλέγμα των απαρχαιωμένων και συχνά αντικρουόμενων μεταξύ τους νόμων που διέπουν την επιχειρηματική συμπεριφορά θεωρείται σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας για την επιχειρηματικότητα.
5. Την ευρεία διάδοση της ανεπίσημης οικονομίας, που στερεί έσοδα από το κράτος και στρεβλώνει τον ανταγωνισμό.
Για την άρση των εμποδίων για τις επενδύσεις, η συμβουλευτική εταιρεία προτείνει μεταξύ άλλων την απλοποίηση της φορολογίας των επιχειρήσεων και την επανάληψη της εμπειρίας των Ολυμπιακών Αγώνων, ως προς την ταχεία νομική έγκριση μεγάλων στρατηγικών επενδύσεων. Επιπλέον, εισηγείται να επικεντρωθούν οι δημόσιες επενδύσεις σε μεγάλα έργα υποδομής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Οσον αφορά στη ζητούμενη μείωση του δημόσιου τομέα, προτείνει τη διαχείριση του ενεργητικού του με λογική private equity, για την αύξηση των αποδόσεων μέσω αποτελεσματικών ιδιωτικοποιήσεων, εξαγορών και συγχωνεύσεων. Σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού, τέλος, προτείνει τον εμπλουτισμό του με στελέχη από τον ιδιωτικό κλάδο και τη σταδιακή μετάβαση σε ένα αξιοκρατικό σύστημα προαγωγών.
Οπως καταλήγει η McKinsey, παρά τις σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία ή ίσως και λόγω αυτών, υπάρχει «μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για θεσμικές μεταρρυθμίσεις», που θα απομακρύνουν τα πέντε μεγάλα εμπόδια και θα θέσουν σε λειτουργία τους αναπτυξιακούς τροχούς της οικονομίας.
(πηγή: Καθημερινή)
