Αρκετοί είναι αυτοί που φοβούνται να έχουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα. Φοβούνται την πιθανότητα πτώχευσης της χώρας, της δέσμευσης καταθέσεων ή την κατάρρευση μιας τράπεζας ή του τραπεζικού συστήματος. Ετσι, περίπου 4 δισ. ευρώ εγκατέλειψαν το 2010 τις ελληνικές τράπεζες με προορισμό το εξωτερικό.
Ανεξαρτήτως αν ο φόβος αυτός είναι υπερβολικός ή όχι, καλό είναι να γνωρίζουμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να στείλουμε τα χρήματά μας στο εξωτερικό σε κάθε περίπτωση. Ενας τρόπος είναι το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό και η μεταφορά των κεφαλαίων εκεί. Αυτό, όμως, έχει κόστος, περιορισμούς και διαδικασίες (περισσότερα εδώ).
Αγορά ομολόγων εξωτερικού
Ενας άλλος πολύ πιο απλός τρόπος είναι η αγορά ομολόγων ξένου κράτους. Στην πραγματικότητα δίνουμε τα χρήματά μας και παίρνουμε κρατικούς τίτλους, π.χ. της Γερμανίας. Κάτοχοι των τίτλων αυτών είμαστε εμείς και το ξένο κράτος (π.χ. Γερμανία) αναγνωρίζει ως μοναδικούς δικαιούχους εμάς και όχι το κράτος στο οποίο μένουμε ή την τράπεζα η οποία μεσολάβησε για την αγορά τους.
Επομένως, πάμε στην τράπεζα με την οποία συνεργαζόμαστε και τη ρωτάμε αν μπορεί (αν θέλει) να μεσολαβήσει για την αγορά τίτλων ξένου κράτους. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι όλες οι ελληνικές τράπεζες μπορούν και έχουν το δικαίωμα να το κάνουν ειδικά για ομόλογα κρατών - μελών της Ευρωζώνης και μάλιστα με μικρή προμήθεια. Ωστόσο, δεν είναι υποχρεωμένες να το κάνουν.
Γενικά, πάντως, από την έρευνα αγοράς που κάναμε δεν προέκυψαν ιδιαίτερες δυσκολίες. Σχεδόν όλες δέχτηκαν να κάνουν τη συναλλαγή με προμήθεια που κυμάνθηκε μεταξύ 1% και 5%. Βέβαια, την πραγματική προμήθεια είναι λίγο δύσκολο να τη γνωρίζεις -όπως γίνεται άλλωστε και στην αγορά ελληνικών ομολόγων μέσω τραπεζών. Διότι η τράπεζα μπορεί να αγοράσει το ομόλογα σε χαμηλότερη τιμή και να το πουλήσει σε υψηλότερη, με αποτέλεσμα να τιμολογήσει υψηλή προμήθεια.
Τι πρέπει να ξέρουμε
Οπως και αν έχει, γενικά θα πρέπει να γνωρίζουμε για την αγορά ξένων ομολόγων τα εξής:
- Τα κρατικά ομόλογα έχουν μικρότερο ρίσκο από τα εταιρικά
- Τα ομόλογα κρατών - μελών της Ευρωζώνης εμπεριέχουν το ρίσκο της κρίσης χρέους της ζώνης του ευρώ. Το μικρότερο ρίσκο έχουν τα γερμανικά ομόλογα, αλλά έχουν και τη μικρότερη απόδοση.
- Τα κρατικά ομόλογα έχουν το ρίσκο του κράτους που τα εκδίδει. Δηλαδή αν αγοράσουμε βρετανικά ομόλογα, αγοράζουμε το ρίσκο πτώχευσης της Βρετανίας.
- Τα ομόλογα κρατών εκτός Ευρωζώνης εμπεριέχουν επιπλέον συναλλαγματικό κίνδυνο. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να μας ζημιώσει σε περίπτωση που πέσει η ισοτιμία του ξένου νομίσματος έναντι του δικού μας. Μπορεί, όμως, να κερδίσουμε αν ανατιμηθεί το ξένο νόμισμα. Για παράδειγμα, αν αγοράσουμε ελβετικά ομόλογα και το ελβετικό φράγκο ανατιμηθεί έναντι του ευρώ, τότε θα κερδίσουμε και από την ανατίμηση του ξένου νομίσματος.
- Τα κέρδη από τα ομόλογα προέρχονται από α)την τιμή του ομολόγου, β)το επιτόκιο και γ)τη συναλλαγματική διαφορά. Αν πχ αγοράσουμε ένα βρετανικό ομόλογο στις 100 μονάδες βάσης με επιτόκιο 6% και η στερλίνα ανατιμηθεί κατά 5% μέχρι να το πουλήσουμε στις 105 μονάδες βάσης (έστω σε ένα έτος), τότε τα κέρδη μας θα είναι (κατά προσέγγιση) τα εξής: 5% από την άνοδο της τιμής + 6% από το επιτόκιο + 5% από την ανατίμηση της στερλίνας. Δηλαδή συνολική (περίπου) απόδοση 16%. Αντίθετα, αν υποτιμηθεί η στερλίνα κατά 5%, τότε τα κέρδη μας θα είναι 5% από την τιμή + 6% από το επιτόκιο - 5% από την ισοτιμία. Δηλαδή τα κέρδη θα περιοριστούν σε 6%. Αν μάλιστα πέσει κατά 5% η τιμή, τότε το κέρδος θα είναι μόλις 1% κ.ο.κ.
(πηγή: eranistis.gr)
