Eίναι οριστικό. Για τους περισσότερους Ελληνες τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι η πιο δύσκολη περίοδος που θα θυμούνται στην ενήλικη ζωή τους. Αν τα επτά χρόνια της δικτατορίας και ο περιορισμός των συνταγματικών ελευθεριών ορίζουν ένα στιβαρό, ζοφερό όριο του κοντινού παρελθόντος, εκατομμύρια Ελληνες προετοιμαζόμαστε να ζήσουμε για πρώτη φορά το αντίστροφο από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι χθες: ότι το μέλλον δηλαδή είναι μια γραμμική, διαρκώς ανοδική πορεία που επιφυλάσσει καλύτερες συνθήκες ζωής, εκσυγχρονισμό και κατάκτηση υψηλότερων, κάθε φορά, επιπέδων ευημερίας. Παρά τα σκαμπανεβάσματα και τα αιώνια προβλήματά μας, η Ελλάδα είχε να επιδείξει διαρκή, και σε ορισμένες περιπτώσεις, εντυπωσιακή πρόοδο με αποκορύφωμα την είσοδό μας στην ΟΝΕ και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε την αντίθετη εμπειρία. Να συνηθίσουμε στην πρωτόγνωρη ιδέα ότι τα επόμενα χρόνια να θεωρούνται εκ των πραγμάτων δυσκολότερα από ένα ήδη στριμωγμένο «σήμερα». Ηταν κάτι που δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό μας. Και η βίαιη επίγνωση της πραγματικότητας δημιουργεί κραδασμούς μέσα μας, στο σώμα της κοινωνίας, που αυτή τη στιγμή είναι αδύνατον να προβλέψουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν η χώρα ήταν άνθρωπος θα χρειαζόταν ψυχολογική υποστήριξη.
Κι ένας νεοφώτιστος της ψυχολογίας θα ήταν σε θέση να προτείνει στην «ασθενή» του το αυτονόητο: οι κρίσεις, προσωπικές ή άλλου είδους, δεν αντιμετωπίζονται μόνο με αυτογνωσία και βύθιση στις αβύσσους του υποσυνείδητου, αλλά κυρίως με τη δράση.
Τους τελευταίους μήνες έχουμε εκπαιδευθεί να ταυτίζουμε την κυβερνητική δράση με μια σειρά από επώδυνα οικονομικά μέτρα, προκειμένου να συμμαζευτεί κάπως το δημοσιονομικό μας χάλι. Οι οικονομολόγοι πιέζουν για μεταρρυθμίσεις (νομίζω ορθώς) αλλά επιλέγω μια «μικρή» είδηση για να δούμε τα περιθώρια που υπάρχουν για θεαματικές αλλαγές μηδενικού κόστους και μεγάλου κοινωνικού βεληνεκούς. Η υποδοχή της απόφασης για την απομάκρυνση των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων από τους δρόμους ήταν ενθουσιώδης στο Διαδίκτυο. Και υπάρχουν εκατοντάδες παρόμοιες εκκρεμότητες που αν η κυβέρνηση επιτάγχυνε την τακτοποίησή τους θα μπορούσε να ελπίζει σε ένα είδος κοινωνικής συστράτευσης γιατί ακριβώς θα απαντούσε στο καθολικό αίτημα της εθνικής αναγέννησης. Το μόνο ικανό να μας βγάλει από το σημερινό τέλμα.
Του Δ. Ρηγόπουλου
από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
