Γράφει ο Α. ΑνδριανόπουλοςΤο 70% ετησίων δαπανών της χώρας είναι μισθοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το 20% των δαπανών είναι τόκοι και τοκοχρεωλύσια για εξυπηρέτηση του εθνικού μας χρέους. Και το 10% των δαπανών πηγαίνει σε δραστηριότητες (έργα, προμήθειες, αγορές, εξοπλισμοί, εργολαβίες, επιδοτήσεις). Από αυτό το 10% προέρχονται τα ποσά που κατευθύνονται στην διαπλοκή και στους διάφορους ημέτερους. Δεν φθάνουν όμως αυτά για να δικαιολογήσουν την τραγική σημερινή οικονομική μας κατάσταση. Και για να βρούμε «που πήγαν, ακριβώς, τα λεφτά».
Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Και λένε την δική τους ιστορία. Οι μισθοί του δημοσίου πλησιάζουν τα 30 δις τον χρόνο. Στα δέκα τελευταία χρόνια του βαρύτατου δανεισμού συμποσούνται σε 300 δις ευρώ. Αυτές είναι οι αμοιβές του δημοσίου τομέα. Ακριβώς το χρέος της χώρας δηλαδή. Χρηματοδοτούμε ουσιαστικά δανειζόμενοι τον μεγαλύτερο δημόσιο τομέα από κάθε χώρα που βρίσκεται εκτός υπαρκτού σοσιαλισμού. Εχει μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων (συμπεριλαμβανομένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και της αστυνομίας) ο Νομός Πειραιώς για παράδειγμα από μιά ίση πληθυσμιακά με την Ελλάδα Πολιτεία των ΗΠΑ (λ.χ. το Οχάιο η την Αλαμπάμα) Τι ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί;
Πώς μιά μικρή χώρα σαν την δική μας έχει ανάγκη μιάς τόσο μεγάλης γραφειοκρατίας για την διεκπεραίωση των κοινωνικών και διοικητικών της υποχρεώσεων; Η λογική εκτίμηση είναι πως το δημόσιο πέφτει θύμα των εκλογικών αναγκών του πολιτικού συστήματος και μετατρέπεται σε παραλήπτη των πελατειακών αναγκών των κομμάτων και του πολιτικού τους προσωπικού. Η χώρα είναι αδύνατον να ορθοποδήσει και να ξεφύγει από την κατρακύλα προς το χάος αν δεν αλλάξει ριζικά το θεσμικό πλαίσιο άσκησης της πολιτικής. Η δομή δηλ. του πολιτικού συστήματος.
Οι πολιτικοί σαν μεμονωμένα άτομα είναι αδύνατον να αντέξουν το τεράστιο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η αναπόφευκτη μείωση του δημόσιου τομέα, με κατάργηση φορέων και υπηρεσιών, και η συνακόλουθη απόλυση υπαλλήλων. Αν όμως δεν μειωθεί δραστικά το κράτος δεν υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης. Τα νούμερα είναι και εδώ αμείλικτα. Αυτή την ώρα το χρέος της χώρας βρίσκεται στο 120% του ακαθαρίστου εθνικού προιόντος. Και χρειαζόμαστε σε ετήσια βάση περίπου 50 δις, ευρώ, συν τις όποιες δημόσιες εισπράξεις, για να ξεπληρώσουμε τις εσωτερικές και διεθνείς μας (δάνεια) υποχρεώσεις. Με βάση την όποια λογική πορεία των επιτοκίων και την διακύμανση του εθνικού εισοδήματος έχει υπολογισθεί πως αν μπορέσουμε να μηδενίσουμε το έλλειμμα (σε ετήσια βάση δηλ. να μην μπαίνουμε μέσα) το χρέος το 2013 θα φθάσει το 130% !!
Με το σταυρό προτίμησης και τα δεσμά των πελατειακών σχέσεων αυτό είναι αδύνατο. Η οριστική καταστροφή είναι προ των πυλών.
Πηγή: sofokleous10.gr
